Feridun Yasam akip giden bir yolculuk

Yasam akip giden ögütülen bir sey degildi senin için Bir tür “nimet”ti Her âni yönü zamani nesnesi mekâni dili duygusuyla besleyen ve beslenendiBuna katilarak yasamayi dilevini kurarak ögrenmistinİnsana gitmek bütün kapilarini açandi Ve büyük yasamak denileni de ögretendiİnsana gitmeyen insani anlamaz yeryüzünün dilini ögrenemezNasil ki bir anadili var insanin bir de yasamakanlamak ve insana gitmek dili vardirKendini hep bu soy yasamalarin bahçivani gibi gördün Gittigin insani da bir bahçe gibi bildin aslinda Orada ortak bir çocukluk agaci dikerek onu birlikte asilayarak büyütmek sonra baska baskalarini filizlendirmek…Bu baslangiçta kolay gibi görünse de zordu Pitrakli bir yoldu zor geçilen patikaydi Gitmek varmak için çaba emek gerektirirdi Göze almak gerekirdi üstelik