özledim seni... ayrilik yüregimi uyusturuyor karincalandiriyor nicedir. beynimi uyusturuyor özlemin... çok sik birlikte olmasak bile benimle oldugunu bilmenin bunca zamandir içimi isittigini yeni yeni anliyorum Yoklugun, Hatirladikça yüregime saplanan bir sizi olmaktan çikip mütemadiyen bir bosluga Sabahlari seni oksayarak baslamalari aksamlari her isi bir kenara koyup seninle bas basa konusmalari özlüyorum; oynasmalarimizi, yürüyüslerimizi, sevimli hasariligini, çocuksu küskünlügünü... Nasilda serttin baskalarina karsi beni savunurken; ve ne kadar yumusak bir çift kisik gözle kendini ellerimin oksayisina birakirken Gitmeni asla istemedigim halde buna mecbur oldugunu görmek ve sana bunlari söylemeden 'git artik' demek 'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavusacaksin mutluluga' demek sana nede zor seni görmemek ve belki yillar sonra karsilastigimizda bana bir yabanci gibi bakmani istemek senden... yeni bir sevdayi yasakladigim kalbime söz geçirmek
