Ah! mümkün olsa acidan sevinç sevinçten umut yapardim bölüp yüregimi acilara dünyadaki bütün çocuklara sevgi satardim…
Ah! mümkün olsa rüzgar olur eserdim bozkirlarda dag - bayir dolasir, odalarina sizardim her aksam çocuklarin... üstlerini örter, alinlarindan öper sonra bir masal anlatir usulca çekip giderdim...
Ah! Mümkün olsa agaç olurdum bozkirlarda her bahar yeserip meyve verirdim çocuklara her yaz sonra döküp yapraklarimi sonbaharda rüzgarlarla savrulup giderdim…
Ah! mümkün olsa ulu bir çinar olur bahari yasardim dört mevsim. yagmurlarla yikayip saçlarimi, rüzgarlarla kurulardim… sevgiden bir elbise giyip, çocuklari kucaklardim her kis!..
Ah! mümkün olsa soguk bir pinar olurdum su verirdim bagri yanmislara kinleri, kötülükleri, acilari siler sevgiyle yikardim yürekleri akip giderdim diyar diyar…
Ah! Mümkün olsa toprak olurdum bugday yetistirirdim bagrimda gül olur açardim bag - bahçe yeryüzüne salardim kokumu… yagmurun yagmadigi ülkelere billurdan damlalar dökerdim gözlerimden…
Ah! mümkün olsa bir balon gibi çocuklara verirdim dünyayi günes olur dogardim yeniden her sabah masal olur rüyalari süslerdim sevgi olur, sefkatle kucaklardim çocuklari aglatmazdim analari, babalari…
Ah! mümkün olsa savastan baris baristan insan yapardim acidan sevinç sevinçten umut umuttan dostluk yapardim kursun yerine çocuklara her sabah siir atardim
