Yalnizlik Şiiri Hüseyin Nihal Atsız

Yine akimda bugün sen varsin,
Yine derdinle hayalim hasta.
Bürüsün kalbimi derdin sarsin;
Bir ümit var bu tükenmez yasta.

Bir yaram var! Ona merhem vurman,
Bir hayaldir ki gönülden tasiyor.
Ayirirken bizi yollar ve zaman,
Sana kalbim daha çok yaklasiyor.

Nerde bilmem o geçen günlerimiz?
Artik onlar yeniden gelmeyecek.
Nerde kirlar, uzayan yol ve deniz,
O öten kus, o güzel pembe çiçek?

Göklerin ziyneti mes’ut kuslar
Ötüsürlerdi yagarken yagmur.
simdi onlarda melul olmuslar,
Çünkü artik ne isik var, ne de nur.

Dinledik rüzgari sessiz sesssiz
Okuyorken bize bir gamli kitap.
Suya çizmisti gümüsten bir iz,
Yükselirken gece dagdan mehtap.

simdi hülyaya gömülmüs ölüyüm;
Ne gelen var, ne giden var, ne soran.
Iztirap yaylasiyim gam çölüyüm;
Esiyor sadece gönlümde boran.

Bir hayal alemi ardinda; uzak,
Sisli iklimlere sürdüm, gittim.
Varligim burda sönüp kaybolacak...
Belki ben simdiden öldüm... Bittim..

Siir : http://www.kalbimingulu.com