Türküler söyle dost yüregine gülümse günese umut yesersin merhaba diyerek her sabah yeniden yasama yarina günes dogacak diye bir ümidin varsa
.../ Kir çiçekleri kirilmasin kirpiklerinde saçlarini savuran bu rüzgar esmesin safaklar umut açmiyorsa yastiginda yaslandigin gecelerin yak kül olsun, seni üzen ne varsa gönlünün ocaginda…
Ser önüne yoz aksamlari küflü gurbet gecelerini de al yanina tutusturalim bir ucundan içimize batan bu hayati
Ömürki, nazli bir bahçedir kinalikus kimi gün çicek açar, kimi gün yaprak döker unut geçen sonbaharlari, yeni baharlari selamla her bahar say ki, sen de varsin bu dünyada birak uyusun kollarinda nilüferler baharlar tadinda kalsin sarmalinda umut bir sonbahar yapragina da yazili olsa adin sende oyna hayatini acilar karsisinda
Birak dönsün dünya sende dokun bir ucundan hayata aldirma sedasi sarsik keman iniltilerine mutluluk dedigimiz ulasilmaz bir dag da olsa demirden bir kale de olsa içimizi kusatan ask hiç bir kervan geçmese de düstügümüz kuyunun kenarindan aldirma, herkesin hayatinda acinin solduramadigi günlerde vardir elbet
birak hayatin hangi burgacinda dalgalaniyorsa kalbin dalgalansin bir kelebegin ömrü kadar da olsa ömrün bir sarmasik tutkusuyla saril yasama hangi uçurumun kiyisinda olursan ol her zaman heybende biraz umut yedeginde sevgi kirintilari bulunsun
