bütün sokaklarina kar yagiyor ömrümün nefesim üsüyen bir gelincik ayazi bütün geceler aysiz
durmadan bir ezgi savruluyor dudaklarinda gecelerin hüznün uzayan saçlarinda kimsesizligim kaniyor yagmalanmis bir ömrün ortasindan sizarak yarali gönlümün irmaklarina doluyor gel her gece bir deprem oluyor
ey çaglayan bir suda yittirdigim seslen bana nerdesin, hangi uzak sehirdesin bir rüzgarin kanatlarina vursam duyulur mu sesim
gel erisilmez uçurum diplerinde kaldi özleyisler yarali ceylanlar sekiyor bakislarimda tomurcuklar öksüz, serçeler dilsiz her durakta boynu bükük bir çocuk üsüyor ve ben bu yagmurlar dolusu yalnizligimla bütün bulutlardan sana kosuyorum
gel yürekler bos, bakislar anlamiyor beni her aksam vakti el ayak sesleri çekilirken caddelerden vurup yüregimi narli sevdalara yildizlara agladigimi kimse bilmiyor kimse bilmiyor her gece dudagimda bir siir’in kanadigini
ey yavru bir kus gibi düslerimin arasindan uçup giden uçari kiz yasim on bes idi, yüz oldu, binyüz oldu yaslandim yasamadan aski ve bahari farkinda degilim simdi geçen günlerin degisen mevsimlerin yagan karlar altinda kaldi kalbim
gel geçmis bahar sokaklarina çikar beni bahçesi tarumar bir çiçegin kirpigindeyim bir kar çölünün ortasinda bir insan mahserinin içinde, yapayalniz her bakista bir hüzün her hüzünde bir bakis kanamada bir sonsuz rüzgar basladi gittigin yerde gel
gel bahar sokaklarina çikar beni, yildizlari sönmüs bir gecenin sayfalarinda isiksizim özlemler damitiyorum durmadan karanligin yapraklarina kalbimin üstüne üstüne yagiyor kar göçüp gitti kuslar çoktan
ve ben bölüp her gece iklimlere o sevda tilsimi türküleri isleyip alnimin çizgilerine tel tel kalbimi sana rehin tutuyorum gel
hasret ki yollari kanamali agir bir hüzündür geçip giden günlerin terkisinde rüzgar koyaklarini yitirdi, sözcükler büyüsünü her misrada çiglik çiglik yüregim gel ömrümün bütün sokaklarina kar yagiyor simdi
