Sen gülümse hüzün çiçegi

Sen gülümse hüzün çiçegi
her sabah menekse koksun yüregin
gözlerin sevda konussun…
sen gülümse
huzur isisin gülücügün
hüzün sussun
hayatin sancisina isyan etsede yüregin
gülümse

Sen gülümse bahar çiçegi
sarkilar söyle mutlu, umutlu yarinlara
ben çilesi olayim hayatin
varsin kanayan yanina aglasin gözlerim
tas olsun içimdeki sevda
talan olsun kalbim acilar diyarinda dirhem dirhem
sen gülümse

Sen gülümse gül mevsimlere
ülkem kadar güzel kiz
ben hüznü olayim suskun gözlerinin
uzanip öpeyim yaralarindan bin defa
varsin hoyrat mevsimler geçsin üzerimden
boz bulanik sisler bassin hayallerimi
talan etsin ruhumu dirhem dirhem
sen gülümse

Sen gülümse sabahlara gün çiçegi
ben aksaminda kaldim hayatin
her gece acili bir kus konup kirpiklerime
varsin hüzünlü sarkilar mirildasin dudaklarima
çöl rüzgarlarina benzeyen
sen gülümse

Sen gülümse dünya kadar güzel kiz
yemyesil yapraklarinla gülümse
gülücügün armagan olsun öksüz çocuklara
dag doruklarina, uçurum kiyilarina
ben güz mevsimiyim, dallarimda hazan sarkilari
gazel dökmüs bahçelerim tarumar
dudagimda gelincikler ölüm sarisi

Bir gün yapraklar düserse dalindan
üsürse duygular
vurulursa kuslar kalbinden
gökyüzü aglarsa
sen gülümse hüzün çiçegi
en ölümsüz gülücügünle gülümse

"Insan yalniz baslar yolculuklara
yolculuklari yalniz bitirir" derler
acilarini birakip bir eskiciye
bir sarmasik inadiyla tutunup yasama
korkmadan önündeki uçurumlardan ilerle
hep kendine yürü, kendine git
baska yerde arama derdine derman
yarana derman kendini bil...

Siir : http://www.kalbimingulu.com