Ne Giysek Yakismiyor Hüzünden Baska

Yüzümüzü sulara biraktik
hayallerimizi sivasi dökülmüs duvarlara
sardikça yanginlar içimizi
yoksul bir yasamin cenderesinde
yaralarimiz üsüdü...
Önce miydi, sonra miydi,
kar miydi?
yagmur muydu?
bilemedik?
üsüdükçe içimize çöktü sis...

Hep sancisini çektik kahreden hayatin
ne giysek yakismiyor hüzünden baska
egilip bakmaya korktugumuz,
sahipsiz mezarlara döndü içimiz.
her aksam tanimadigimiz bir hicran
görmedigimiz bir istirap çaldi kapimizi...

Kalbimizi bir vefasiz,
ömrümüzü bir hayirsiz aldi
hayatin çikmazinda hep teselli aradik
buruk gülümsemeler dindirebilir mi hüznü ah! Can?
kime ne verebiliriz ki,
gönül mü?
ömür mü?
can mi?
mal mi?
yok, yok yüregimizden baska servetimiz

Her baktigimiz göz yuttu gönlümüzü
hançerini sapladi her tuttugumuz el
hangi adaya siginsak ihanet kokuyor.
nereye gidebiliriz ki ah! Can,
yüregimizden baska
sokaklar çikmaz sokak ömrümüzde,
kahretsin...

Çiktigimiz her yolculukta
düstügümüz her kalabalikta
issiz bir kiyida üsüdü ömrümüz
yetim bir ruh, nemli gözlerle
her gece sarilip bir hayale,
yalnizligimizi alip bastik bagrimiza...

kirgindik mevsimlerin koynunda, yaraliydik
acilarla yattik, acilarla kalktik,
bir ömür acilara acilar kattik
kurudu gözpinarlarimiz,
karanligi siper edip gözlerimize
yüregimizle agladik.

Kimsesiz bir çocugun yüregine çizip resimlerimizi
kayip mezarlara gömdük,
yüzümüze siper ettigimiz gülüsleri
ve yükleyip sevdali bir kusun kanadina anilarimizi
ardinda el açip aska ve aciya agladik...

Hep yüregimizde sakli tuttuk sevgimizi,
gözlerimizde, yüzümüzün hüznünde sakli tuttuk...
gökyüzünü doldurup solugumuza
isyanimizi kilometrelere zincirleyip
kayip bir vadide idam ettik geçmisimizi...

Gidenler dönmedi ah! Can
solgun bir güz bahçesi renginde,
boynu bükülü gelincikler gibi kaldik
yarali uçurumlari birer birer kosarak
bos yere yollara baktik, türküler yaktik
kurudu gözpinarlarimiz, yüregimizle agladik.

Yarali bir ülkeyiz simdi, terkedilmis bir sehir
nehir nehir acilar damliyor bedenimize
önümüzde dag dag uçurumlar
ardimizda ölümün ayak sesleri
nasilda aciyor hayatimiz ahh! Can

Gurbet ki, kahreden yanimiz
acilara gömdügümüz isyanimiz
derdimizi kime nasil anlatiriz,
kimimiz var ki,
lime lime yüregimiz,
ilmik ilmik gözyaslarimizdan baska…

Hasret ki, göçmen kuslarin kanadinda tasidigi
gamdan bir dag gibi oturmus gözlerimize...
buruk gülümsemeler dindire bilir mi hüznü ah! Can?
kime ne anlatabiliriz ki,
agizdan çikan her söz yaraliyor yüregimizi..

Siir : http://www.kalbimingulu.com