Maria andigin gün

O gün, maviliğinde eylülün,
durgun, gene bir erik ağacı altında
usulcana sardıydım onu,
kollarımın arasında solgundu.
sanki içindeydi tatlı bir düşün.
Bir bulut vardı üstümüzde,
o güzel yaz göğünde, görürdüm.
kar gibi aktı, ta yukarlarda,
başımı kaldırdım baktım. yerinde yok.

O günden bu yana sessiz sedasız
gökyüzünden nice aylar geçti.
Erik ağaçları birer birer kesildiler.
Sorarsan: "Sevdiğin ne oldu?"
Derim: "Bilmem ki..."
Ama iyi bilirim aklından geçeni,
unutmuşum gerçekten, çıkaramam yüzünü.
Tek şey var aklımda kalan:
Bir zamanlar öpmüştüm onu.

Olmasaydı orda o bulut.
unuturdum öptüğümü de!
Görürüm hâlâ onu, işte durur orda.
Geçerdi yukarlardan, unutmadım, kar gibi aktı.
Belki çiçek açmıştır gene erik ağaçları,
yedi çocuğu olmuştur sevdiğimin.
Göz açıp kapayana dek görünmüş meğer o bulut,
başımı kaldırdım baktım, rüzgârla uçmuş gitmiş..

Siir : http://www.kalbimingulu.com