Dar Vakitler

Dar Vakitlerdeyim
bir uçurumun kenarinda
çigligin yarayla bulustugu yerdeyim
tut beni ey hayat, düstüm düsecegim
yoruldum hüzünler arasi gidip gelmekten
siyah sakalimda ak acilar biriktirmekten
geçtigim bütün yollar kördügüm
uçurumlar, yikimlar, karanliklar aldi beni...

Isirdigim dudaklarimin deltasinda
suskunlugum akiyor simdi hayatin yarali irmaklarina.
uzak daglara esen rüzgarin kimsesizligidir ömrüm ey hayat
ömrüm ki, bir tutam düs, bir top ates
çiglik çiglik nehirlere gömdügüm
alip basucuma koydugum her gece
sarilip uyudugum uçurumlar boyu...

Bilirim zamansiz vurdu beni zaman
her gece agrilar içinde uykusuz, viran
avareyim, divaneyim, kirginim
bir yikinti gibi yasiyorum yasadigim yerde
kendi kendime küs, kendi sesime dargin
ve yaralarimi saramayacak kadar yorgunum.
sararmis hüzünler yagsa da düs bahçemin yapraklarina
mavi semalar ariyor hala içimdeki bahar kusu, kir gelincigi...

Bilirim dostu yok yalnizligin
yalnizlik ki, dügümlenmis bir ip bogazimda
üsüyor sevgilere adadigim dal ömrüm
umuda diktigim gül fidani kurudu
terkedip gitti alnindan öptügüm baharlar
simdi yaprak yaprak düsüyorum dallardan
durmadan güz sarkilari söylüyor kalbim
bir varmis bir yokmus gibi hayat ey ömrüm

Güvenerek tuttugum her elin hançeri saplandi yüregime
bu yüzden her gün kanarim böyle kirlenmis bu sehirde
adimlarim yildiz arar her gece kayip yollarda
yasamak agrisi sarili her yanim
yüregim, dizlerim, ellerim, paramparça
dar vakitlerdeyim ey ömrüm
dar vakitlerde...

Bir uçurum kenarinda içime tutunmus kalmisim
tutundugum dal incecik, kirildi kirilacak
sonbahar rüzgarlari esiyor gönül bahçemde
bu yil kis erken gelecek daglarima biliyorum
çiçegi açmadan solacak baglarimin
ecel erken gelecek, aci da, hüzün de...

Ah! nice bal sunduklarim
zehir verdiler karsiliginda
acinin ve atesin burgacindayim ey hayat
bir yanim ates, bir yanim uçurum
kahirlar biriktiriyorum durmadan zifir gecelerden
ne yana dönsem acilar keser yolumu
ne yana dönsem ihanetler
ihanetler ki, bir ok gibi yüregime sapli

Ah ben ki, hayatin kara sevdalisi ey ölüm
hep bir sevda ugruna ölmek istedim, ölürsem de
karanfilin kirmizisina, meneksenin moruna
özgürlük ve kardeslik için
yoksullara ekmek
çocuklara umut olmak için
ölmek istedim...

Ömrümün yaz vaktindeyim ey hayat
bu mevsimde sevmek
en çok bana yakisir
ölmek de...
ya da baska bir kapidan girmek yeniden hayata ..

Siir : http://www.kalbimingulu.com