Giden can

Ne boga tanir seni ne incir agaci,
Ne evindeki atlar ne karincalar
Ne çocuk tanir seni ne de ikindi
Ölüsün çünkü, dirilecegin de yok

Tasin sirti da seni tanimaz artik,
İçinde düsündügün kara atlas da.
Dilsiz anilarin da tanimaz seni,
Ölüsün çünkü, dirilecegin de yok.

Deniz kabuklariyla geldiginde güz,
Sis üzümleriyle, dag öbekleriyle,
Gözlerine hiç kimse bakmak istemez,
Ölüsün çünkü, dirilecegin de yok.

Ölüsün çünkü, dirilecegin de yok.
Yeryüzünün bütün ölüleri gibi,
Unutulmus bütün ölüler gibi
Sönmüs bir köpekler yigini içinde.

Yok taniyan seni.Yok.Seni söylüyorum bense.
Yüzünü inceligini söylüyorum sonraya.
Anlayisinin o yüce, yetkin üstünlügünü
İstahini ölüme, agzindaki tada onun.
Senin o yigitçe sevincini saran kederi

Dogmasina çok zaman ister, gün olur dogarsa,
Öyle zengin serüvenli, parlak Endülüslü´nün.
İnleyen sözlerle söylüyorum inceligini
Anarak aci bir yeli zeytin agaçlarinda

Siir : http://www.kalbimingulu.com