Ofelya

• Yıldızların uyuduğu, sessiz, kara
• Dalgalarda Ofelya iri bir zambak,
• Yüzüyor duvaklı uzanmış sulara...
• Avcı borularının ezgisinde bak.
• 
  
• Bin yıl geçti, Ofelya yine üzgün,
• Uzun sularda kefen gibi akıyor.
• Bin yıldır, gündüz gece, deli gönlünün
• Hüznünü meltem yellerine döküyor.
• 
  
• Açıp sularda salınan tüllerini
• Beyaz göğüslerini öpüyor rüzgar,
• Söğütler eğmiş omzuna dallarını
• Ağlıyor. Uykulu alnında kamışlar.
• 
  
• Yöresinde üzgün nilüferler bazan,
• Dağıtıyor Ofelya kızılağacın uykusunu,
• Bir kanat vuruşuyla dallar yuvadan
• Salıyor yıldızların altın şarkısını.
• 
  
• Sen ey solgun Ofelya, kar gibi güzel!
• Sulara gelin oldun ergen çağlarda!
• Çünkü Norveç doruklarından esen yel
• Acı özgürlüğün tadını öğretti sana:
• 
  
• Savuran bir soluk gür perçemlerini
• Büyüyordu düşlerinin akışında;
• Dinliyordun Doğa’nın ezgilerini
• Ağacın, gecelerin yakınışında;
• 
  
• Çünkü boğuk sesi çılgın denizlerin
• O tatlı, çocuk göğsüne vuruyordu;
• Bir nisan sabahı, yorgun bir atlı senin
• Dizlerinde sessizce oturuyordu!
• 
  
• Gök! Aşk! Özgürlük! Bu nasıl düş Deli Kız!
• Güneş vuran kar gibi eriyip gittin;
• Konuşma, sus! Seviyi bizlere dilsiz
• O mavi gözlerinle çoktan öğrettin!
• 
  
• Ve diyor ki Ozan: Aydın gecelerde
• Ofelyam çiçekler devşiriyorsun;
• Hep böyle yüz, ak gelinliğinle suda
• Dalgalar beşiğini sallayıp dursun.

Siir : http://www.kalbimingulu.com