Asrevya!

Sevgiler büyüttüm kir çiçeklerinden, günesin kanini emen...
umutlar yeserttim bahar renginde al yesil.
daglarda kar erirken ceylanlar emzirdim.
melekler uyandirdim her tan agardiginda...

Toplamak için düs kiriklarini aynalardan,
mavi bir kus tutup avuçlarima,
yildizlarla selam yolladim dag doruklarindan...
dudaklarima gül ve rüzgar ilistirip bekledim her gece
gelmedin Asrevya! ...

Upuzun köprüler kurdum içimdeki yolculuklara
beyaz günlere uzandim, beyaz atlarla sana kavusmak için.
sana getirsinler diye umutlarimi, güvercinler besledim...
dudaklarimin arasindan inleyen bir kaval sesiyle,
her gece özlemler gönderdim, yalnizlik ve hüzün diyarindan...
duymadin Asrevya! ...

Ak alinli taylar kosarken alnimin çayirlarinda
al türkülerle inledim lekesiz sabahlara her bahar geldiginde...
özlemler kanatip gecelerin sayfalarinda,
mavi rüzgarlarin terkisinde sevgiler yolladim sana...
bilmedin Asrevya! ...

Çogaldikça çogaldi çilginligim,
kanimda milyonlarca yildiz tutustu,
alevler içinde parlayan nehirler gibi yüregime akti hasret...
her suyun sesine bir damla gözyasi biraktim senin için
görmedin Asrevya! ...

Bilki, sensiz uzak bir dagbasi yalnizligiyim
ürpertilerde tiril tirildir yapraklarim
seni özlemenin korkunç rüzgariyla,
gögünü ve yönünü yitirmis göçmen bir bulut gibi
her gece bir uçurumun kenarindan kendimi biraktim...
görmedin Asrevya! ...

Hasret atesine bürünürken geceler
uzun ayriliklarin dagladigi sevdalarda
korkunç alevler içirdim seven yanima...
bir yanim iç çekmeyi ögrendi, bir yanim aci çekmeyi
oturup agladim gecelerce küskün irmaklar gibi
karisip gitti gözyaslarim çaglayanlara...
silmedin Asrevya! ...

Ey kirçil saçlarimda yildiz tutusturan, alip savuran yanginlara
ey yüregimin yegane sahibi, umudumun adresi
gel al beni, siirlerin ve sevgilerin diyarina götür
yildizlara götür, samanyoluna, ölümsüzlüge, sonsuzluga...
sevgiyle yika yüregimi , hasretin ipegiyle sar, askin öpücügüyle öp...

Hazan bahçelerinde yarali bir güldür kalbim sensiz,
dört mevsim aski ve hasreti kanayan...
yüregimde demlenen ay oldun her gece, gözlerimde çiçeklenen yildiz
uzun saçli hasretim oldun, bitmek bilmeyen gurbetin ahinda...
geçen bütün mevsimlerde seni bekledim, bütün trenlerde seni sordum...
gelmedin Asrevya! ...

Özlemlerle yarali bir yagmur bulutuyum simdi buralarda
firari bir hüznün girdabinda yitirdim güldesenli sevinçlerimi
bil ki, çaglayan bütün nehirler benim gözlerimdir
benim yüregimdir aglayan bütün denizler
su içtigim bütün pinarlarda seni susadim
düstügüm her uçuruma bir tutam çiçek birakir gibi
bir tutam kor ve bir demet gözyasi biraktim senin için
gelmedin, görmedin, bilmedin, silmedin Asrevya! .......

Bir gün gökyüzü gülünce ve geçince üsümesi kalbimin
uzaklardan taa... uzaklardan, acilar ve korkular diyarindan
bütün hasretleri yükleyip yüregimin yanginina
upuzun yollardan çikip gelecegim sana... Bekle Asrevya! ...

Ve dudaklarindan "seni seviyorum" diyen sesinin rüzgariyla ölecegim.

Siir : http://www.kalbimingulu.com