Sen gülümse hüzün çiçegi her sabah menekse koksun yüregin gözlerin sevda konussun… sen gülümse huzur isisin gülücügün hüzün sussun hayatin sancisina isyan etsede yüregin gülümse
Sen gülümse bahar çiçegi sarkilar söyle mutlu, umutlu yarinlara ben çilesi olayim hayatin varsin kanayan yanina aglasin gözlerim tas olsun içimdeki sevda talan olsun kalbim acilar diyarinda dirhem dirhem sen gülümse
Sen gülümse gül mevsimlere ülkem kadar güzel kiz ben hüznü olayim suskun gözlerinin uzanip öpeyim yaralarindan bin defa varsin hoyrat mevsimler geçsin üzerimden boz bulanik sisler bassin hayallerimi talan etsin ruhumu dirhem dirhem sen gülümse
Sen gülümse sabahlara gün çiçegi ben aksaminda kaldim hayatin her gece acili bir kus konup kirpiklerime varsin hüzünlü sarkilar mirildasin dudaklarima çöl rüzgarlarina benzeyen sen gülümse
Sen gülümse dünya kadar güzel kiz yemyesil yapraklarinla gülümse gülücügün armagan olsun öksüz çocuklara dag doruklarina, uçurum kiyilarina ben güz mevsimiyim, dallarimda hazan sarkilari gazel dökmüs bahçelerim tarumar dudagimda gelincikler ölüm sarisi
Bir gün yapraklar düserse dalindan üsürse duygular vurulursa kuslar kalbinden gökyüzü aglarsa sen gülümse hüzün çiçegi en ölümsüz gülücügünle gülümse
"Insan yalniz baslar yolculuklara yolculuklari yalniz bitirir" derler acilarini birakip bir eskiciye bir sarmasik inadiyla tutunup yasama korkmadan önündeki uçurumlardan ilerle hep kendine yürü, kendine git baska yerde arama derdine derman yarana derman kendini bil...
