Sesleniş Şiiri Hüseyin Nihal Atsız

Yalnizim, ne kadar aranip dursam
Bas ucumda seni bulamiyorum.
Günesten vazgeçip susuz olsam da
Seninle olmadan olamiyorum.

su yollar bilmem ki dag mi, ova mi?
Gitsem bulur muyum kendi yuvami?
Kus! Yolun nereye? Bizim eve mi?
Sen götür, ben haber salamiyorum.

Her gece orda bir yaslanan mi var?
Sessizce kirpigi islanan mi var?
Uzaktan bana bir seslenen mi var?
Ne diyor? Sesini alamiyorum.

Acaba yasli mi kara gözlerin?
İçimde bir derin yara gözlerin...
Daldi mi uzak bir yere gözlerin?
Görmüyor, bilmiyor, bilemiyorum.

Günleri sayarim, geceler iner;
Beklerim geceyi, yildizlar söner;
Gizli bir yaram var, durmayip kanar;
Neresi? Bulup da silemiyorum.

Ulassa da sana yollarin ucu
Varmaga yetmiyor Atsiz`in gücü.
İçimde dururken bu kadar aci
Hala yasiyorum, ölemiyorum

Siir : http://www.kalbimingulu.com