Analar

Garibin anası pencerelerden

Yanık türkülerle yollara bakar.

İncecik yüzünde her akşam üstü,

Çizgi çizgi, nokta nokta bir efkar.

Fakirin anası her sabah sessiz

Ağlar çocuğunun aç çıplak durduğuna...

Elleri koynunda kalır çaresiz,

Bin pişman doğduğuna, doğurduğuna.

Mahkumun anası susar, konuşmaz

Suçu kendisinde sanır.

Kaçar insanlardan, aydınlıklardan

Duvarlara bile baksa utanır.

Açılsa üstüm biraz duyar da gece yarısı

Kalkar yatağından gelir.

Bir mübarek el uzanır yorganıma usulca

Bilirim anamın elidir.

Bir merhamet, bir sıcaklık, bir gurur,

"Yavrum" diyen sesinde

Ve günde beş vakit nabzı vurur,

Beyaz tülbentinde seccadesinde

Karımın anası anama benzer,

Öylesine yakın duygulu, ince...

Özü sözü bir yayla gözesi kadar berrak

Oturacak yer bulamaz çıkıp yanına gelince,

Yüreği, destanlar gibi sımsıcak.

Ve alnım açıksa, başım dikse

Dirliğimiz varsa, mutluysam,

Yüzüme gülüyorsa böyle bu şehir...

Bir beyaz zambak gibi pırıl pırılsa yavrum

Ve yavrumsa sevdiren bana her şeyi bir bir

Bu mutluluk, bu düzen, bu bitmeyen aydınlık

Anasının yüzü suyu hürmetinedir.

Siir : http://www.kalbimingulu.com