Bir rüya görmüstüm bundan aylar belki de yillar önce. Kim neden ve nasil uyandiracak beni diye düiünürken uyandim. Uyandirildim.Öyle bir uyandirma ki en büyük depremlerden daha büyük bir sarsintiyla en büyük tsunamilerden daha büyük dalgalarin beni alip savurup parça parça dagittigi.Evet uyandim. Bakiyorum bos gözlerle çevreme. Ne görüyorsun diye sorsana bana bir. Ne görüyorum sen sormadan söyleyeyim. Gözleri kan çanagi gibi olmus nefes almakta zorlanan kör karanliklarda kalmis bir yabanci. Evet evet bir yabanci. Hayata her seye yabanci. Mutluluiu uçan sinegin kanadinda arayacak kadar saf bir yabanci. Eminim gördügüm rüyayi da merak etmissindir sen. Onu da anlatayim vakit varken. Vakit varken diyorum çünkü mutluluk zamanin unutuldugu andir ki ben rüyamda mutluydum. Ne alaka diyeceksin.Zamani unutmak. Zamani unuturken ölüm korkusunu da unutuyorsun da ondan. O anda her sey çevrende dönen kelebekler misali rengarenktir. Sen bu kelebeklere bakarken birazdan onlarin ölecegini bilir ve tedirgin olursun çünkü. Ve bu büyülü atmosferde sevdigine sarilmak istersin. iste bu rüyada kelebekler uçusuyordu etrafimda.Rengarenk. Zamani gelince ana kelebek geldi ve UYandIrdi beni. Belki de kelebek degildi o.Bir melekti. Neden melek diyorsun diyeceksin simdi. Melekler de bizim gibi canlidirlar ama onlarda akil ve suur vardir. Nefis yoktur.Belki de bu yüzden bir MELEK o.
Peki kimdi bana bu rüyalari yasatani Ölümü dahi unutturan.Zaman durur mu ki bana zamanin durdugunu animsatani Öyle bir kadin ki yazilmamis anlatilmamis. Sürekli okudugum kitaplarda aradigim ama bulamadigim. Sürekli dolasip abdallar gibi bulamadigim.sarkilarda siirlerde aradigim ama bulamadigim. Hatta öyle ki ressamlarin firça darbelerinde aradigim fakat bulamadigim. Ve ne ilginçtir ki ona burada rastladim. Evet yanlis duymadin su an nerdesini Sanal olan her seyin rüya gibi yasandigi bir yerdesin ve ben de tipki senin gibi milyonlarca insan gibi burada rastladim ona. Karabatak gibiydik ilkin.Bir bakmissin ben varim o yok. Bir bakmiisin ki o var ben yokum. Kader iste! bir sonbahar günüydü hafizam beni yaniltmiyorsa.Yapraklarini dökmeye bailamis o yorgun çinar aiacinin gölgesinde rastladim ona.Uzaklara taaa uzaklara bakiyordu. Gözleri isil isil saçlari rüzgarda savrulan bir tanriça gibiydi. Gözlerim kamasti ilkin aman tanrim ben cennette miyim dedim ve kendime gelmeye çalistim. Hayir burasi ne cennetti ne de baska bir yer.eger burasi cennet ise diger huriler nerede Öyleyse burasi gerçekten Cennet degil peki Cehennemi Cehennem olabilir mi o zaman yanan ates nerede Atese odun tasiyanlar, yanan insanlar olmaliydi.Onlarda yok. O halde burasi Cehennem de deiil.
Sana o yorgun çinar agacindan bahsetmistim ya! Birden dikkat ettim de ne kadar isim kazinmis üzerine. O zaman anladim burasi asiklari buluituran Tanrinin biz insanlarin dileklerini kabul ettigi kutsal çinar agaci. Hani masallarda anlatilan yer var ya orasi olmali. Aman Tanrim sira bana gelmis! Meleklerin beni de duymus ve beni bu çinar agacinin altinda 35 yildir bekledigim o güzel yüzle bulusturmaya çagirmislar. iste basladi rüya. Uyanmak ister miydin sen olsani
Yasanmaya basliyor her sey bir su içimi zamanlik sürede. insan hayati sevdigine ulasinca ne kadar da kisaliyor. Ne sözler veriliyor.Tanridan ne dileklerde bulunuluyor. Ama inan bana yalan bunlar. Her sey yalan. Aslinda biliyor musun ancak kendini bilebiliyorsun. Sevgilim dedigin bedenin neler hissettigini neler düsündügünü asla bilemiyorsun. Göremiyorsun ki! Hos bilsen de neyi deigitireceksin.Kader denilen alin yazisini bizler yazmiyoruz ki! Yine soruyorsun sen ne sözler verdin diye sen büyük söz benim için ölünceye kadar SEVMEKi olmustu. Hala tutuyorum bu sözü.Dönmedim hiçbir zaman. Dönmeyeceiim de.Artik anlamiisindir o benimle degil uçtu gitti uzaklara bilmedigim asla da bulamayacagim karanliklarin içine. Ama umut iste! bekleyecegim döner bir gün diye. Belki o bir göçmen kustur.Döner mevsim ilkbahara dönünce. Kara kislar kör karanliklar ayirmisti bizi. Dogar bir gün günes karanliklar biter diye bekleyecegim. Bizim sevdamizin çiçekleri açar bir gün elbet diye burada olmasa da ruhlarimiz birlikte olacak cennette. ölüm birlestirecek kim bilir belki ben belki de o önce geçecek bu köprüden.
Her seyi kaybedince bir tek seyin gerçek oldugunu görüyor gözlerin. Kör ediyor sevda atesi gözlerini çünkü.Ama korkma öyle bir körlük ki bu asla sikayet etmiyorsun. Kör olduiuna memnun olan baskasini tanidin mi sen hiç sevda atesiyle daglanmis gözleri olan. Gerçek olansa su ki her seyin bir sonu var. Evet yanlis duymadin. Bir sonu var. Soru su ki acaba ben bu sona geldim mi Bu son ölüm olmaliydi terkedilmislik degi diyorsun. iste ben hala ayni noktada rüyama basladigim yerdeyim. Acaba yine ayni meleii ayni kelebegi görebilir miyim umuduyla. KISMET iste.iNsALLAH
