Boynumda Kendi Ellerim

Gözlerim çocuklari yoksul bir ülke simdi
içimin kizilliginca gül ve yangin
dalinda unutulmus bir üzüm tanesiyim belki
belki bir sögüt dalinin efil efil titreyen yapragiyim
uzak bir iklimde esip geçen rüzgarlara agit yakan

bir gün çözüp bakislarimi tel tel kirpiklerimden
elif elif aglayan gümüs saçli bir anneye bagislayacagim
son kez aglayacagim belki düserken sevdanin esigine
varsin bagislamasin beni hayat ki,
ay uzak tepelerin ardina çekilsin
çarpa çarpa dövsün kiyilarimi acilar
yarasina figan düssün kirlangiçlarin
eriyip gitsin hüzünlü bakislarimda ne varsa
yokluguma kahirlanmayacaksa bu kent
ah! çekmeyecekse ardimda kalan anilar

Ah! ey yarasinda nehirler fiskiran kalbim
susuyorum iste acilara akan bir sesle
hayat ki, atesten bir ip boynumda
koynumda buzdan bir top
ne zaman dogrulsam dokuz yerimden vururlar beni

biliyorum her sususun ardinda bir yalnizlik var
bir özlem, bir kahir var
bilinsin ki, bir yani yangindir sususlarimin, bir yani ölüm
askin kor ateslerinde sinanmis bir semenderim ben
her gece kalbimin ortasinda bir çöl çiçegi açar adi Leyla
bir yani Yusuf’tur acilarimin bir yani Züleyha
yollari beklemekten yorgun, yillara gözyasi dökmekten

hüzünlü yüzüm, aykiri sakalimla
ondandir dünyanin orta yerinde kederli bir dag gibi durusum
siyahlar giyinisim, saçlarimi taramayisim
bir yaban gülü gibi issizda aglayisim
bir dervis gibi yakisim kalbimi, boynumu büküp bakisim
ondandir
bunca incinmisligim ondan
kemirirken içimi utangaç ulalar heyulasinda geçmisim

susuyorum ki, acima kimseler merhamet etmesin
çünkü hep sevgilerden aldim sularin derin akisini
ve nakisini yüregi elmas bir kizin dantelinden söktüm
biliyorum yanginlar kentinde kivilcimlar
bir sevdadir gül yapragina konmus
bütün yildizlar sirtini dönmüs bana, ayda küs
hayat bu iste ey kalbim bir varmis bir yokmus

varsin kirpiklerimden aci dökülsün
yüregimde büyüttügüm kir menekseleri için
son bir damla su istiyorum senden ey kalbim allah askina
bu çölleri sen yarattin iflah olmaz ömrüme
senden aldim bu kadar sevmeyi, özlemeyi, kahrolmayi
simdi boynumda kendi ellerim bagislama beni
tükenmis ümitlere yeni vahalar gerekmiyor çünkü

her bahar kuslar kanat çirpinca özgürlüklere
sesler gelince karli daglarin ardindan türkü irmaklarinda
ve ben uzanip durdugumda yatagima ince bir su gibi issiz
sorun kalbime özlemek nedir, aci nedir, hüzün nedir
yasaksa ask titreyen yüreklerin deltasinda
varsin kurusun güller, sular kararsin, kumlar yansin
bir çöl aksamiyim artik
biçak keskinliginde yakinmadan esip geçiyor düslerim

savunmasizim, sus ey kalbim intizarin sende kalsin
gizle, vuslati arzulayan bir kor ol yan kalbim, kimse bilmesin
bütün çigliklarini kusansin gelsin ölüm

Siir : http://www.kalbimingulu.com