Istanbula Kar Yagiyor
yetmisdokuzun kisiydi sertti soguktu istanbula kar yagiyordu kömür yaniyordu sobalarda geceleri polisler, bekçiler oluyordu biz de oluyorduk ölümüne üsüyorduk ha, yalan yok, polislerde üsüyordu
onalti yasindaydim herseyi bükecek bilegim vardi onalti yasindaydim
aslan gibi ortadaydim gündüzleri, okulda cografya defterimin arkasina senin için siirler geceleri duvarlara ülkemi kurtarmak için kahrolsun yazacak kadar adamdim onalti yasindaydim ne senin haberin oluyordu siirlerimden ne de birileri kahroluyordu mahalle duvarlarina çiziktirdigim harflerimden onalti yasindaydim yalan yok
ben yazmaya böyle basladim cografya defterim bir eskiciye kurban gitti duvarlarina yüregimi biraktigim o evler, birer birer yikildi gitti
simdi güzel kagitlara yaziyorum kocaman laflar ediyorum marslar biliyorum kitaplar okuyorum kosarak ve islanmadan geçiyorum sulardan kosarak ve islanmadan yasiyorum bak istanbul'u seviyordum seni seviyordum dualar ögreniyordum meydanlarda toplanip bagiriyordum herkes gibiydim herkes hadar cesur herkes kadar korkak herkes kadar delikanli ve herkes kadar burali
yetmisdokuzun kisiydi sertti soguktu istanbula kar yagiyordu agzimuizdan dumanlar çikiyordu konusurken halicin arkasinda toplaniyorduk gece adami içine çekiyordu biz geceyi içimize çekiyorduk en güzel ben yaziyordum duvarlara yazilari herkes beni seviyordu en güzes siirleri de ben yaziyordum oysa cografya defterimin arkasina bunu kimse bilmiyordu
sizin evin duvarina kahrolsun diye yaziyordum ve hizla kaçiyordum sizin evin duvarina birkez olsun seni seviyorum diye yazamadim o zaman duvarlara öyle seyler yazilmiyordu dedim ya yetmisdokuzun kisiydi sertti soguktu istanbula kar yagiyordu
Siir : http://www.kalbimingulu.com
Kalbimingulu Kalplerin ve Sevginin Bulustugu Site
|