Özdemir İnce Bir siir

Bu yil erken bastirdi kis!
Yagmur yagiyor, yagmur yagdikça seviyorum seni.
kar yagiyor, kar yagdikça seviyorum seni.
karaya vurdukça, sular dondukça
üsüdükçe, birseyler yitirdikçe, umudum kirildikça
çikmaza girdikçe yasam, yüregim sikistikça,
sen degistikçe daha çok seviyorum seni.

Donmus suda çelik tadi var
agzimda eski tütün ve buruk çay tadi
her sabah yaya geçiyorum bütün Ankara'yi
kömür ve kükürt kokulari arasinda
her aksam yaya geçiyorum bütün Ankara'yi
okuyarak bildirilerini direnen ögrencilerin
bakarak yirtik afislere, sarkici resimlerine,
nereye gitsem içimde bir geçkalmislik duygusu
bu yüzden bir saat erken gidiyorum gidecegim yere
ne zaman, nerede ve nasil bilmiyorum, ama birden
yasamin korkunç bir hizla degistigini düsünüyorum
ve ikimizin ayni kisiler olmayacagimizi yarin.

Bu yil erken bastiran kisi yasiyoruz
Sanki ölümlü kahramanlariyiz kötü bir romanin
yeni bir dilin sözdizimine çalisiyoruz
gökyüzünü verip yüzünü aliyorum
görüntünü verip acilari siliyorum
yüzünü koyuyorum umutsuzlugun yerine

Usumda sesinin ve gövdenin
usumda sesinin ve gövdenin görkemli atlasi

Siir : http://www.kalbimingulu.com