![Flora Şiiri » Şair » Attila Jozsef]()
Flora Şiiri » Şair » Attila Jozsef
Flora
- Şimdi iki milyarlar zincirlemek için beni
- Benden bir çoban köpeği yapmak için kendilerine
- Fakat iyilik, şefkat ve incelik duyguları
- Göç ettiler onların dünyasından Güney’e.
- Artık ışık içinde göremiyorum bu dünyayı
- Göremiyorum, deney tüpüne bakan
- bir doktor rahatlığıyla
- Diz çöküyorum, haykırıyorum yenilgimi
- Sevgilim, bir an önce gelmezsen yardımıma.
- Köylü nasıl toprağa muhtaçsa
- Yağmura, güneşe nasıl muhtaçsa,
- muhtacım sana.
- Bitki nasıl ışığa muhtaçsa
- Ve klorofile, fışkırmak için topraktan;
- Muhtacım sana, çalışan kalabalık
- Nasıl işe, ekmeğe, özgürlüğe muhtaçsa
- Ve nasıl avuntuya muhtaçlarsa kuşatıldıklarında
- Çünkü gelecek doğmadı daha acılarından.
- Bir köye nasıl okul, elektrik
- Su, taÅŸtan evler gerekliyse
- Çocuk nasıl gereksinirse oyuncaklara
- Isıtan bir sevgiye;
- İşçi için bilincin
- Ve gözü pekliğin anlamı neyse
- Yoksul için onurun;
- Ve bulanık çocuklarına bu toplumun
- Bir hayat çizgisi nasıl gerekliyse
- Ve nasıl gerekliyse hepimize
- Akıl, uyanıklık, yol gösteren bir ışık
- Flora! Yüreğimde yerin işte öyle.
Şair » : Attila Jozsef | Tarih: 05.05.2021
Makale Okunma Hiti : 482 ~]
| |
