‘Demedim Mi? Şiiri » Şair » Yavuz Bülent Bakiler Şiiri’

Demedim mi bu hasret bitirir seni

Ay dolanır gider, yalnız kalırsın.

Her gün yeni baştan dağılır, ufalırsın

Demedim mi yüreğim sevme!

İşte ne gözyaşı, ne yemin, ne söz

Geri dönen hangi güvercinin var?

Senin hangi çiçeğini sakladı bahar?

Demedim mi aklım inanma!

Birgün naza çeker kendini demedim mi?

Görmesen, zindana döner bu şehir

Görsen, umursamaz, aldırmaz kafir.

Demedim mi gözlerim bakma!

Demedim mi bu ürperten sıcaklık

Bu taze güzellik kaybolur birgün?

Sonra boşu boşuna aranır, dövünürsün

Demedim mi ellerim dokunma!

Demedim mi birgün susar şarkılar

Sesine ses veren rüzgarlar olur

İstediğin kadar artık bekle dur

Demedim mi kulağım duyma!

Bir gün çıkıp gideceği belliydi

Ayan-beyan belliydi anlayamadın.

Başka bir rüyada şimdi o kadın

Demedim mi kollarım sarma!

Bütün çektiklerim senin yüzünden

Gölge bile geçirmezdin bir zaman üzerinden

Ah! Şimdi paramparça oldun binbir yerinden

Demedim mi gururum kırılma!