Yalniz Kadin
Gün isigindan güzel kadin
renklerin koynunda
ciceklenmis duruyorsun terasta,
kizil saclarini salliyor
capkin bakislarin
Hirsiz gözleri yakalayan karanlik
sana sessizce dokunuyor
citle cevirdigin bahcende,
Adonis bu
yillardir bekledigin isik
yitik sandigin ülke
ve ezberledigin koku,
aryalarla parlayan ay
ciplakligina vuruyor leke.
Bir yudum daha al kadehinden
alevlensin kanin
papatyalar gibi bir aklassin
bir sararsin yüzün
sar birak sar birak
avuclarin islanarak,
kasiklarindaki yükü koparip at
gece yorulsun kosturmaktan
uyku gözlerinden aksin,
Büyük Sahranin kumlarina baksin
sevismelerini saymak isteyen
bosaliyor teninden
Erosun sundugu kadinligin.
