Şairin Tüm Şiirleri » Kervanlar

Ben bir yanardag,dim gülüm,
Lavlarim sakliydi dilimde.
Gece efkara gebeydi.
Ve efkar ölüm kadar pesimdeydi.
Yoklugunda küfretmisim yedi düvele.
Bir köroglu mihlanmis kasima.
Mertlik demisim,
Sürmüsüm gamzeme,dolunayi.
Gece benden korkmus,
Ben yoklugundan.
Siyiramadim iste yalnizligi ruhumdan.

Ve sen...
Cigerlerini dolduran bir hüzünle gel kapima,
Korkma kizmam gülüm, daya basini omzuma.
Ben bir çaglayan,dim gülüm,
Köpükler sakliydi dilimde.
Gece hüzne gebeydi.
Ve hüzün ölüm kadar pesimdeydi.
Titremisim hani aninca adini ansizin...
Titremisim sen gelmissin aklima.
Düsmüs yere mertligim,
Bugulanmis gözlerim.

Yildizlar pusu kurmus özlemime,
Ve sen benden habersiz.
Ve ben senden uzakta.
Allah’a yeminim vardi be gülüm, kirgindim sana.

Ve sen...
Umutlar kusanmis bir zirhla gir düsüme,
Ve saril sevgime ve sakin üsüme.
Ben bir rüzgardim gülüm,
Nefesin sakliydi dilimde.
Gece hicrana gebeydi.
Ve hicran ölüm kadar pesimdeydi.
Alip basini gitmissin seherin en kuytu aninda.
Kartallar mezar kazmis düslerime,
Ebem kusaklarinda agitin rengi.
Oysa altin bir kese içinde saklamistim gözlerini.
Gözlerin ne güzeldi senin be gülüm,
Bir yani inciydi bir yani mercan,
Candi iste can!

Bir ara aglamisim,gidisin vurgun olmus gülüm.
Bir ara düsmüsüm yerlere,
Bir ara daralmisim gülüm.
Bir ara gamzemde adin.
Biliyorsun sendin,
Yüregimi kemiren yanim.

Ve sen...
Rüzgarla taraysandim, dagilan saçlarini,
Evet sendin gülüm,hüzüne bulastiran bakislarimi.
Ben bir yolcuyum gülüm,
Anilar bavulumda.
Gece ayriliga gebeydi,
Ve ayrilik ölüm kadar pesimdeydi.

Hani kimselerin bilmedigi,
Uzak bir menzile gitsem diyorum.
Sarilsam inzivalara,
Siyirsam ruhumdan artigi kalanlari,
Ve tirnaklarimla kazidigim bir kuyuya gömsem yalanlari.
Biraksam diyorum;
Ruhumda sakli kalsa sevdam.
Ve sonra o son demde hani,
Üstüme çökse su gök kubbe, su yildizlar
Ve kimseler duymasa adimi.
Ve bu siirle son buldursam zamani.
Allah’a yeminim vardi be gülüm, kirgindim sana.