cocuksun sen
Dünyanin disina atilmis bir adimdin sen
Ömrümüzse karsiliksiz sorulardi hepsi bu
su samanyolu hani avuçlarindan dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuga çikiyorum kar yagiyor
Bir ask tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutuldugum
Dönüsen ve suya dönüsen sorular soruyorsun
Sesin bir çaglayan olup dolduruyor uçurumlarimi
Kötü bir anlaticiyim oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa önce silaha davraniyorum
Kekemeyim en az kasabali asklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler ariyorum ayriliklar için
Bir yanlisligim bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun daga tasa
Bir daha dogmamak için dogmak diyorsun
Ölümlülerin isi bir de mutlu olanlarin
Onlarin hep bir öyküsü olur ve yasarlar
Birakip gidemezler alistiklari ne varsa
Çocuksun sen her ayrilikta imlasi bozulan
Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karsiligini bilmiyor kimse
Kötü bir anlaticiyim oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa adi ask oluyor artik
Asksa dünyanin çoktan unuttugu bir tansik
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada
Kirpiklerime düsüyorsun bir çiy damlasi olarak
Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarimin içindesin
Sonsuz bir uykuya daliyorum sonra ve sen
Hiç büyümüyorsun artik iyi ki büyümüyorsun
Adinla basliyorum her siire ve her misrada
Esirgeyensin bagislayansin, biad ediyorum.
Çocuksun sen ve bu dünya sana göre degil
