Zigon Sehpa
Bu gün ordaydim?
Ayni yerde, ayni evde?
Ayni kapidan girdim iceri.
Tesadüf bu ya ayni anahtar kalmis bende.
Sandalyede yelegini unutmussun,
Masada kahkahani,
Mutfakda bardagini.
Salonda durusunu unutmussun.
Sonra yan odada hickirigini,
Koridorda gözyaslarini.
Kapida carpip cikisini unutmussun.
Bir cicegin zehri düsmüs zigon sehpaya.
Bir rujunun rengi düsmüs oval aynaya.
O kavgadan arta kalan kirik bir vazoyla.
İkimizin kalbi düsmüs tozlu balkona?
Duvardaki resminde gülüsün kalmis.
Son ictigin fincanda dudak izlerin.
Portmantonun yaninda gidisin kalmis.
Kapida biraktigin ayak izleri.
Yastiginin üstünde sacini buldum.
Posta kutusunda mektuplarini.
En son dinledigin sarkini buldum?
O hicazda kalmis göz yaslarini.
Yazan böyle yazmis demek sarkiyi.
Nasil anlam buldu sen olmayinca
Neyleyim köskü, neyleyim sarayi?
Ä°cinde salinan yar olmayinca?
