|
Forum Konulari
Gül Kokuyorsun Şiiri » Şair » Edip CanseverGül Kokuyorsun gül kokuyorsun bir de
amansiz, acimasiz kokuyorsun gittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yogun dayanilmaz birsey oluyorsun, biliyorsun hirçin hirçin, pembe pembe öfkeli öfkeli gül gül kokuyorsun nefes nefese. gül kokuyorsun, amansiz kokuyorsun ve aci ve yigit ve nasil gerekiyorsa öyle sen koktukça düsümde görüyorum onu düsümde, yani her yerde yüzü sararmis, titriyor dudaklari sakaklari ter içinde tam alninin altinda masmavi iki ates iki su iki deniz bazan bazan iki damla yaz yagmuru mermerini emerek daglarinin siirler söylüyor gene ölümünden bu yana yazdigi siirler kizaraktan birtakim siirlere büyük sular büyük gemileri sever çünkü ve odur ki büyüklük siir insanin içinden dopdolu bir hayat gibi geçerse o zaman ölünce de siirler yazar insan ölünce de yazdiklarini okutur elbet ve senin böyle amansiz gül koktugun gibi yasamanin herbir yerinde. gül kokuyorsun, amansiz kokuyorsun bu koku dünyayi tutacak nerdeyse gül, gül! diye bagiracak çocuklar bütün herkes, hep bir agizdan: gül! ve herseyin üstüne bir gül islenecek saçlarin, alinlarin, gögüslerin üstüne yüreklerin üstüne bembeyaz kemiklerin mezarsiz ölülerin üstüne kurumus gözyaslarinin titreyen kirpiklerin üstüne kenetlenmis çenelerin agarmis dudaklarin unutulmus çigliklarin üstüne kederlerin, yaslarin, sevinçlerin ve herseyin üstüne bir gül islenecek. bir rüzgar, bir firtina gibi esecek gül yillarca esecek belki ve ansizin dünyamizi görecegiz bir sabah görecegiz ki biz dünyamizi gerçekten görmemisiz daha geceyi, gündüzü, yildizlari görmemisiz hiç tanismaya komamislar bizi güzelim dünyamizla. öyleyse dostlar birakin bu yalnizliklari bu umutsuzluklari birakin kardesler göreceksiniz nasil güller güller güller dolusu nasil gül kokacagiz birlikte amansiz, acimasiz kokacagiz dayanilmaz kokacagiz nefes nefese. Şair » : Edip Cansever | Tarih: 18.01.2017 Makale Okunma Hiti : 1876 ~] 
|
