Şairin Tüm Şiirleri » Sair Necip Fazil Kisakürek

Yolculuk, her zaman düsündüm onu;
İçimde bu azgin davet ne demek?
Oraya, nemdeyse günesin sonu,
Uçmak, kayip gitmek, kaçip dönmemek.

Altimdan kaydirdi bir el minderi;
Herkes yataginda, ben ayaktayim.
Bir gece, rüyada gördügüm yeri,
Gözlerim yumula, aramaktayim.

Beni çagirmakta yabanci dostlar;
Bu dostlar ne güzel, dilsiz ve adsiz.
Eski evde, simdi bir baska ev var:
Avlusu karanlik, sulari taçsiz.

Her aksam, ayni yer, ayni saatte,
Günesten esyama düsen bir çubuk;
Yangin varmis gibi yukari katta,
Arkamdan gel diyor, sessiz ve çabuk!

Basim, artik onu tasimak ne zor!
Basim, günden güne kayitsiz bana.
Dalinda bir yaprak gibi dönüyor,
Aci rüzgarlarin çektigi yana..