Şairin Tüm Şiirleri » Orhan Seyfi Orhon

Anne, zannetme ki günler geçti de
Degisti evvelki hissim gitgide!
Bir hirçin çocugum, degismez huyum;
Seneler geçse de ben yine buyum!
Senden umuyorum teselli yine!
Bugün sefkatine, muhabbetine
Zanneder misin ki yok ihtiyacim?

Belki eskisinden daha muhtacim!
Dünyanin tükenmez kederlerinden
Kalbim kirilsa da böyle derinden,
Hayatim büsbütün ye´se kapilmaz.

Teselli bulurum içimde biraz
O derin sevgini hatirlarim da!
Her gece hiçkiran dudaklarimda
Hasretle anilan senin adin var.
Anne, hayatimda bir tek kadin var.
Beni aldatmadi, sevdi daima!
Gittikçe ruhumu saran bu humma
Baska sevgilerden yadigâr, anne!
Sevmeyen sevenden bahtiyar, anne!

Sorma ki basimdan çok sey geçti mi?
Ah... eger anlatsam sergüzestimi!
Nasil terk edildim, nasil atildim;
Anne aldatildim, ah aldatildim,
Belki her zamandan fazla severken.

Bir lahza bahtiyar olayim derken,
Bilmezsin kaç gece böyle agladim!
simdi tecrübem var, artik anladim:
Ask, o bir masalmis, yalanmis meger!
Seven bir kalp için siginilacak yer
Yalniz o kucakmis, yalniz o dizmis...
Ä°nsanlar ne kadar merhametsizmis.