Şairin Tüm Şiirleri » Osman Öztunç

nereden baslasam, nasil söylesem
ask yasanir anlatilmaz ki
ne saçi, ne gözü, ne de gölgesi
ask insanoglunun kendisi gülüm

olunmaz dertlere gülüp geçerken
bir tatli sevince günlerce yanip
isinde, okulda veya kahvede
aklimin bir yerinde hep o var demek

bazen yildizlara, bazen günese
bazen karanliga kafa tutmaktir.
ranzama uzanip izdirap içinde
uyuyup uykusuz uyanmaktir.

bir kere gönlüme düserse bu ah
alisir, tutusur, yanarsin eyvah
bazen sevap, bazen gizli bir günah
ask insanoglunun kendisi gülüm.

onu her gördügünde renginin
kizarip dilinin tutuldugu an
dizlerinin bagi çözülür ya birden
kalbinin hizli hizli vurmasidir