Sair Ugur Arslan Sen ve Ben
herkes dört gözle tatili beklerdi
bense okullarin açilmasini
çünkü seni görmek vardi koridorlarda
ve bana gülecegin günü beklemek.
ben okul bahçesindeki agaca, basharflerimizi
sen gönlüme sevdanin adini yazmistin
ben sirama isimlerimizi
sen kalbime ilk aski yazmistin.
senden sonra sana yazdigim siirlerden
haberin bile yok
ve yagmur yüzüme vuruyor
ve soguk.
okuldan sonra
her dolma kalem, her lacivert kravat
her beyaz gömlek ve yakalik
ve her 12 aralik
sen gelirsin aklima
çocukluk iste, belki de ilk Ask
belki de ilk delilik.
seversin demistin ya hani bundan sonra da
inan ki o kadar kimseyi sevemedim
ve o iki kelimeyi senden sonra kimseye
ama kimseye söyleyemedim.
belki hiç olmadin benim için
belki de azdin
ama olsun
ben hep sana siirler yazdim.
ceketimi ve kravatimi sakliyorum hala
birinin üzerinde tebesir
birinin üzerinde ayran lekesi
ve Seni Seviyorum Hala
elmayi da, havayi da, suyu da
ve bilmeni istemiyorum hala
sana siirler yazdigimi
ve bilmeni istemiyorum bütün bunlari
çünkü hersey böyleyken güzel
en dokunulmamis, en yasanmamis
ve en tadilmamis haliyle.
bir sahilde elele dolasilmamis
ve bir kafede çay içilmemis haliyle
hersey
böyleyken güzel belki de
ama sen gönlüme sevdanin adini yazmistin
ben askina tutulmus bir deli candim
sen gönlüme sevdanin adini yazdin
ben askina tutulmus seni ararim.
Seni Seviyorum...