Dudagimdaki Gelincikler
Bir yanim gül
bir yanim uçurum
issiz bir ada kiyisi gözlerim
ellerim kirik bir dal sizisi
gelinciklerden ödünç aldigim bütün sevinçler
kaybolup gitti bir trenin sesinde duman duman
uzayan raylarda rehin kaldi bakisim
gazel düsmüs yapraklar gibi
kalbim solgun bir güz bahçesi simdi
simdi ben ömrümü
hangi seherlere birakip giderim sen yoksan
Gün olur anilarda ararim belki
solmus çiçeklerde, incecik gülücüklerde
öksüz çocuklar gibi bükerim boynumu gün olur
yagmur olur dökülürüm kaldirimlara belki
hüzünlenirim dumanli bir dag gibi kimbilir
Ah! simdi sen nerden bileceksinki
her giden trenin
ömrümden bir seyler alip gittigini
dönmeyen bir yolcu bekledigimi her istasyonda
kayip sevdalarin yurdu oldugunu yüregimin
aciyip durdugunu bu yüzden
kanayip durdugunu bir ömür
Ah! simdi sen nerden bileceksinki
ruhumun zindanlarda soludugunu
zifir bir gecenin ugultusu oldugunu ömrümün
gamdan daglar kurdugumu her aksam
kisilmis sevdalarin sesinde unutuldugumu
yaslandigini dudagimdaki bütün imgelerin
ve hiç bir ask siirinin kabul etmedigini beni
Ah! simdi sen nerden bileceksinki
kalbinin orta yerinden ihanet kursunlari yemis
bir tarihi tasidigimi içimde
ihanetlerin kol gezdigi sokaklarda
sevdigim bütün notalarin vuruldugunu
yusa tepesindeki dervis gibi,
her gece bir baska aciyla inledigimi
issiz bir kiyida gözlerimin üsüdügünü sensiz
alip bagrima bastigimi yalnizligimi her gece
Ben ki, hüzün ve ah kokulu bir günah
hayatin bilge ve kirilgan yani
gözleri öksüz çocugu bu dünyanin
bütün kapilar kapali yüzüme
bütün imgelerden kovgunum
yok gidecegim hiç bir yer
güvendigim bütün daglara kar yagdi
Sen en sevdigim serçe kususun
en sevdigim dag kirlangici
al götür buralardan uzaklara sesimi
rüzgarlara götür, daglara, bulutlara
baharlara götür kirilgan yanimi
gülüsünü ver bana gülüsüm olsun
üsümesin dudagimdaki gelincikler
