Ey Hayat Kucakla Beni
Kalbimin kiriklarini toplayip avuçlarima
çekip gitsem bu sehirden
anilar incinir mi? üsür mü? dalinda bir yaz çiçegi
ve bilir mi? bir sevgiye karsilik yüregini kanatani
bin ilmik atani usuna
çekilen her tetige karsilik
kirpiklerinde baharini saklayan yasli bir çocugum ben
düslerin yagmurunda islanmis gül izi
aglamak istedigim her sahilde bir marti ölür
bir siir vurur kiyilara gücenik
degip geçer ellerime ihanetin rüzgarlari
içimin irmaklari kurudu bütün yapraklar soluk
hüzün kokuyor çiçegim
hangi yagmurlari müjdelersen müjdele
yesermez bir daha yanginin düstügü yer
ask da küstü kim dinler kalbimin kirik sesini artik
ceylanlarin vuruldugu bir dagbasi issizligiyim iste
gelinciklerin ürperdigi safak
gülücükler kuruturum durmadan güz dudaklarinda
giden dönmedi terketti bütün mevsimler
bir korkunç aciya düstümki
sirtimda kirk pasli biçak kirkyerinden kanayan
avcilar vurdu küçücük serçe kuslarimi
acilar tünedi sevincin tünegine
gidenler gelmedi terketti bütün mevsimler
bir tek gül kalmadi ömrümün bozkirinda
simdi yalnizligin en tenha kisindayim
kirpiklerimde yildizlar saklasamda
bedenime buzdan rüzgarlar esiyor her gece
testisi kirik yorgun bir yolcuyum
hiç bir sey avutmuyor artik
kirpiklerimde yagmurlar duman duman
uçsuz bucaksiz bir uçurum kiyisinda kaldim
üsüyorum ey hayat kucakla beni
mavikanatlarinin altina al
siginip kalayim bir sevginin sicak iklimine
