Ey bin kocadan arta kalan kiz gibi dul
Hala güzelliginde tazeligin büyüsü var.
Sarmis ufuklarini senin gene inatçi bir duman,
beyaz bir karanlik ki, gittikçe artan
agirliginin altinda her sey silinmis gibi,
bütün tablolar tozlu bir yogunlukla örtülü;
tozlu ve heybetli bir yogunluk ki, bakanlar
onun derinligine iyice sokulamaz, korkar!
Ama bu derin karanlik örtü sana çok lâyik;
lâyik bu örtünüs sana, ey zulümlér sâhasi!
Ey zulümler sâhasi… Evet, ey parlak alan,
ey fâcialarla donanan isikli ve ihtisamli sâha!
Örtün, evet ey felâket sahnesi… Örtün artik ey sehir;
Örtün, ve sonsuz uyu, ey dünyanin koca kahpesi!
Ey tozla çamurun çarpistigi
içerigin devami sadece üyeler içindir!