Yıldızların uyuduğu, sessiz, karaDalgalarda Ofelya iri bir zambak,Yüzüyor duvaklı uzanmış sulara...Avcı borularının ezgisinde bak.
Bin yıl geçti, Ofelya yine üzgün,Uzun sularda kefen gibi akıyor.Bin yıldır, gündüz gece, deli gönlününHüznünü meltem yellerine döküyor.
Açıp sularda salınan tülleriniBeyaz göğüslerini öpüyor rüzgar,Söğütler eğmiş omzuna dallarınıAğlıyor. Uykulu alnında kamışlar.
Yöresinde üzgün nilüferler bazan,Dağıtıyor Ofelya kızılağacın uykusunu,Bir kanat vuruşuyla dallar yuvadanSalıyor yıldızların altın şarkısını.
Sen ey solgun Ofelya, kar gibi güzel!Sulara gelin oldun ergen çağlarda!Çünkü Norveç doruklarından esen yelAcı özgürlüğün tadını öğretti sana:
Savuran
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku