Tarlalarda birkaç ağırbaşlı köylüyollanıyor evine doğru suskunca.Uzanmışız yan yana: Irmakla ben,uyuyor incecik otlar yüreğimin altında.
Sessiz büyük bir dinginliği yuvarlıyor ırmak,çiy kesiliyor dertlerle yükler, içimdeki;ne erkek, ne çocuk, ne Macar, ne kardeş,burda uzanmış yatan yalnızca yorgun biri.
Bir iç rahatlığı dağıtıyor akşam,ben bir dilimim bu sıcacık ekmekten,gök de dinleniyor şimdi, durgun Maroş ırmağınave alnıma yıldızlar konarken.
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku