O gün, maviliğinde eylülün,
durgun, gene bir erik ağacı altında
usulcana sardıydım onu,
kollarımın arasında solgundu.
sanki içindeydi tatlı bir düşün.
Bir bulut vardı üstümüzde,
o güzel yaz göğünde, görürdüm.
kar gibi aktı, ta yukarlarda,
başımı kaldırdım baktım. yerinde yok.
O günden bu yana sessiz sedasız
gökyüzünden nice aylar geçti.
Erik ağaçları birer birer kesildiler.
Sorarsan: "Sevdiğin ne oldu?"
Derim: "Bilmem ki..."
Ama iyi bilirim aklından geçeni,
unutmuşum gerçekten, çıkaramam yüzünü.
Tek şey var aklımda kalan:
Bir zamanlar öpmüştüm onu.
Olmasaydı orda o bulut.
unuturdum öptüğümü de!
Görürüm hâlâ onu, işte durur o
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku