Bir yanim gül
bir yanim uçurum
issiz bir ada kiyisi gözlerim
ellerim kirik bir dal sizisi
gelinciklerden ödünç aldigim bütün sevinçler
kaybolup gitti bir trenin sesinde duman duman
uzayan raylarda rehin kaldi bakisim
gazel düsmüs yapraklar gibi
kalbim solgun bir güz bahçesi simdi
simdi ben ömrümü
hangi seherlere birakip giderim sen yoksan
Gün olur anilarda ararim belki
solmus çiçeklerde, incecik gülücüklerde
öksüz çocuklar gibi bükerim boynumu gün olur
yagmur olur dökülürüm kaldirimlara belki
hüzünlenirim dumanli bir dag gibi kimbilir
Ah! simdi sen nerden bileceksinki
her giden trenin
ömrümden bir seyler alip gittigini
dönm
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku