Yüzümüzü sulara biraktik
hayallerimizi sivasi dökülmüs duvarlara
sardikça yanginlar içimizi
yoksul bir yasamin cenderesinde
yaralarimiz üsüdü...
Önce miydi, sonra miydi,
kar miydi?
yagmur muydu?
bilemedik?
üsüdükçe içimize çöktü sis...
Hep sancisini çektik kahreden hayatin
ne giysek yakismiyor hüzünden baska
egilip bakmaya korktugumuz,
sahipsiz mezarlara döndü içimiz.
her aksam tanimadigimiz bir hicran
görmedigimiz bir istirap çaldi kapimizi...
Kalbimizi bir vefasiz,
ömrümüzü bir hayirsiz aldi
hayatin çikmazinda hep teselli aradik
buruk gülümsemeler dindirebilir mi hüznü ah! Can?
kime ne verebiliriz ki,
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku