Gözlerim çocuklari yoksul bir ülke simdi
içimin kizilliginca gül ve yangin
dalinda unutulmus bir üzüm tanesiyim belki
belki bir sögüt dalinin efil efil titreyen yapragiyim
uzak bir iklimde esip geçen rüzgarlara agit yakan
bir gün çözüp bakislarimi tel tel kirpiklerimden
elif elif aglayan gümüs saçli bir anneye bagislayacagim
son kez aglayacagim belki düserken sevdanin esigine
varsin bagislamasin beni hayat ki,
ay uzak tepelerin ardina çekilsin
çarpa çarpa dövsün kiyilarimi acilar
yarasina figan düssün kirlangiçlarin
eriyip gitsin hüzünlü bakislarimda ne varsa
yokluguma kahirlanmayacaksa bu kent
ah! çekmeyecekse ardimda kalan anilar
Ah!
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku