Seninle görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi ögrendim ben. Hiç göremedigim ama daima hissettigim gözlerinden bir yudum,nefes alip sana yaziyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazilmis, onca karalamaya inat, seni yaziyorum satirlarimda... Iki ayri kentin sabahinda, ayni günesle uyanan iki sevdali.Imkansizligin içinde, yoklugun aci nefesinde "SEVGIYI" soluyan iki yürek. Bosver geceyle günesin birbirlerini sevmesi gibi, imkansiz olsada aldirma. Biliyormusun birtanesi" yagmuru dilenen kuru toprak gibi, her sabah hiç bilmedigim nefesini soluyorum ben... Günesi bekleyen kuru yaprak gibi, aksam kizilliginda gelecekmissin GIBI, ben hep SENI BEKLIYORUM
içerigin devami sadece üyeler içindir!
Tikla Şiirin Devamini Oku