![Ofelya Şiiri » Şair » Arthur Rimbaud]()
Ofelya Şiiri » Şair » Arthur Rimbaud
Ofelya
- Yıldızların uyuduğu, sessiz, kara
- Dalgalarda Ofelya iri bir zambak,
- Yüzüyor duvaklı uzanmış sulara...
- Avcı borularının ezgisinde bak.
- Bin yıl geçti, Ofelya yine üzgün,
- Uzun sularda kefen gibi akıyor.
- Bin yıldır, gündüz gece, deli gönlünün
- Hüznünü meltem yellerine döküyor.
- Açıp sularda salınan tüllerini
- Beyaz göğüslerini öpüyor rüzgar,
- Söğütler eğmiş omzuna dallarını
- Ağlıyor. Uykulu alnında kamışlar.
- Yöresinde üzgün nilüferler bazan,
- Dağıtıyor Ofelya kızılağacın uykusunu,
- Bir kanat vuruÅŸuyla dallar yuvadan
- Salıyor yıldızların altın şarkısını.
- Sen ey solgun Ofelya, kar gibi güzel!
- Sulara gelin oldun ergen çağlarda!
- Çünkü Norveç doruklarından esen yel
- Acı özgürlüğün tadını öğretti sana:
- Savuran bir soluk gür perçemlerini
- Büyüyordu düşlerinin akışında;
- Dinliyordun Doğa’nın ezgilerini
- Ağacın, gecelerin yakınışında;
- Çünkü boğuk sesi çılgın denizlerin
- O tatlı, çocuk göğsüne vuruyordu;
- Bir nisan sabahı, yorgun bir atlı senin
- Dizlerinde sessizce oturuyordu!
- Gök! Aşk! Özgürlük! Bu nasıl düş Deli Kız!
- Güneş vuran kar gibi eriyip gittin;
- KonuÅŸma, sus! Seviyi bizlere dilsiz
- O mavi gözlerinle çoktan öğrettin!
- Ve diyor ki Ozan: Aydın gecelerde
- Ofelyam çiçekler devşiriyorsun;
- Hep böyle yüz, ak gelinliğinle suda
- Dalgalar beşiğini sallayıp dursun.
Şair » : Arthur Rimbaud | Tarih: 01.05.2021
Makale Okunma Hiti : 904 ~]
| |
