Ah! Mümkün Olsa
Ah! mümkün olsa
acidan sevinç
sevinçten umut yapardim
bölüp yüregimi acilara
dünyadaki bütün çocuklara
sevgi satardim…
Ah! mümkün olsa
rüzgar olur eserdim bozkirlarda
dag - bayir dolasir,
odalarina sizardim her aksam
çocuklarin...
üstlerini örter, alinlarindan öper
sonra bir masal anlatir
usulca çekip giderdim...
Ah! Mümkün olsa
agaç olurdum bozkirlarda
her bahar yeserip
meyve verirdim çocuklara her yaz
sonra döküp yapraklarimi sonbaharda
rüzgarlarla savrulup giderdim…
Ah! mümkün olsa
ulu bir çinar olur
bahari yasardim dört mevsim.
yagmurlarla yikayip saçlarimi,
rüzgarlarla kurulardim…
sevgiden bir elbise giyip,
çocuklari kucaklardim her kis!..
Ah! mümkün olsa
soguk bir pinar olurdum
su verirdim bagri yanmislara
kinleri, kötülükleri, acilari siler
sevgiyle yikardim yürekleri
akip giderdim diyar diyar…
Ah! Mümkün olsa
toprak olurdum
bugday yetistirirdim bagrimda
gül olur açardim bag - bahçe
yeryüzüne salardim kokumu…
yagmurun yagmadigi ülkelere
billurdan damlalar dökerdim gözlerimden…
Ah! mümkün olsa
bir balon gibi çocuklara verirdim dünyayi
günes olur dogardim yeniden her sabah
masal olur rüyalari süslerdim
sevgi olur,
sefkatle kucaklardim çocuklari
aglatmazdim analari, babalari…
Ah! mümkün olsa
savastan baris
baristan insan yapardim
acidan sevinç
sevinçten umut
umuttan dostluk yapardim
kursun yerine çocuklara
her sabah siir atardim
