Karanfil kokularinda birakilan gülüsler
gittin Efkarini birakip hayatin
kafanda depresen anilar
yorgun yüregine yükledigin gam
ve sirtinda sizili hüzünlerle gittin
Akasyalar boynu bükük simdi
rüzgar suskun, yidizlar yarali, ay solgun
yitirmis rengini hayat
kimsesiz dostluklar acitiyor içimizi
Gittin hayatin sancisina isyan ederek
döktü yapragini sevinçler sen giderken
simdi ihanet yagmurlari yagiyor yasamin yamaçlarina
sensizlige, sevgisizlige, boguluyoruz her gün biraz daha
gözlerimizde onulmaz sizilarla, gitgide büyüyor yalnizligimiz
avucumuza biraktigin hosçakallarda yaniyor içimiz
gittin firtinalar düsürerek yüregimize
yagmur oldun, kar oldun, tipi oldun
rüzgar oldun dönüssüz savruldun uzaklara
simdi gözlerimizde salkim salkim kimsesizlik
gittin ihanet darbeleri yemis yüreginle
bir daha dönmemek üzere
ardinda yarim siirler, yarali düsler,
sessiz gidisler
ve karanfil kokularinda gülüsler birakarak
